مهدی باوران

بسم رب الرحمن و الرحیم بالمومنین

امشب در منبر زهرایی شنیده‌ام فلسفه ای ز گفتار شخص نورانی

در فضای پر ازخون، ابری،همه تشنه ولی چشم‌ها بارانی

یک برادر شده سنگر زبهر حسین، اهل و عیال حسین ع

زده تا عمق لشکریان عدو تا صله آردآبی ساقی عطاشای حسین

چشم پوشید زآب و شد غرق خون  بهر مولای خودش

او برادر اوست لیک صدا میزند او را به مولایَ حسین

دست از یاری او کی شود بردارد

هیچ گاه هرگز تا تنش روح در بدن دارد

آه اما تا بفرق سرش رفت تیغ عدوی لعین

افتاد عباس ز اسبش نقش زمین

اینجا صدا زده گویا: یار تو بودم باتمام توان محبوب

لیک برادرمن یاریت شده الان در ورای توانم بیا ببین درکم کن

 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم